Op rondreis door Bali
Heel soms is er een moment waarbij alles wat ik zie, hoor en voel op een volmaakte wijze samenvalt. Met een bakje chips op de bank, het geritsel van de krant van mijn vader, mijn moeder die een kop dampende thee neerzet en dat Kopspijkers dan net begint. Zo’n moment. Dit vond echter plaats toen ik nog klein was. Sindsdien suddert het al vijftien jaar in de melancholie van mijn jeugdherinneringen. Ik moet eraan denken omdat ik deze week een vergelijkbaar moment heb meegemaakt. Ik lig op mijn buik op een plank, mijn handen peddelen door het water, mijn ogen zien de schittering van de ondergaande zon en mijn oren horen het ruisen van de zee. Ook nu is alles perfect. Ik ben in Bali. Er is niets wat dit moment meer volmaakt zou kunnen maken.
Een antiheld op een surfplank
Deze week vond mijn eerste les in surfen plaats. Eigenlijk ben ik alles behalve een typische surfer. Ik heb geen halflang haar, geen atletisch lichaam en ik moet me twee keer per uur insmeren, anders word ik zo rood als een kreeft. Bovendien kan ik er nog niks van. Toch weet ik dat ik dit vaker wil doen. Hier heb ik echter nog maar twee weken voor, want dan vertrekt mijn vliegtuig terug naar Nederland.
Ik ben hier neergestreken voor een stage van mijn hbo-studie marketing. Bali is booming. Ze zoeken op vrij grote schaal naar stagiaires of arbeidskrachten die voor internationale reisorganisaties of marketingbureaus willen werken. Zes maanden heb ik campagnes verzonnen, posters ontworpen en wervende teksten geschreven. Daarna was mijn stage weer klaar. Ik koos er echter voor om nog een Rondreis Bali aan mijn verblijf toe te voegen, zeker toen ik zag dat mijn kleine kikkerlandje werd geteisterd door guur herfstweer.
Peddelen in het water bij Scheveningen
Over een paar weken is het echter weer allemaal voorbij. Net als het mythische bakje chips bij mijn ouders op de bank, zal de Balinese zon, de surfplank en het water de komende jaren sudderen in melancholie. Toch hoeven herinneringen niet slechts herinneringen te zijn. Ze kunnen ons er ook toe aanzetten om nieuwe herinneringen te maken. Ik besluit bij dezen dat ik meteen als ik uit het vliegtuig stap in Schiphol bij mijn ouders langs ga, met een zak paprikachips in mijn rugzak. Daarna ga ik naar Scheveningen om te leren surfen. De Balinese zon fantaseer ik er wel bij!